پایگاه خبری زنگ خطر / استقلال و خودکفایی ملی از جمله مفاهیمی هستند که در بستر تاریخ معاصر ایران، به‌ویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، معنا و جایگاهی ویژه یافته‌اند. انقلاب سال ۱۳۵۷ نقطه عطفی در تاریخ ایران بود که طی آن، ملت ایران خواهان رهایی از سلطه بیگانگان و وابستگی‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شد. از آن زمان تاکنون، استقلال و خودکفایی به‌عنوان دو ستون اصلی حفظ عزت ملی و توسعه پایدار، در مرکز سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های کلان کشور قرار گرفته‌اند.

استقلال ملی به‌معنای توانایی یک ملت در تعیین سرنوشت خود، بدون دخالت یا وابستگی به قدرت‌های خارجی است. این مفهوم نه‌فقط در حوزه سیاست، بلکه در تمام عرصه‌ها از جمله اقتصاد، فرهنگ، علم و فناوری کاربرد دارد. کشوری مستقل می‌تواند بر اساس منافع ملی خود تصمیم‌گیری کند و در مقابل فشارها و تهدیدهای خارجی مقاومت نشان دهد. این مهم در ایران با اتکا به سرمایه‌های انسانی، منابع طبیعی فراوان، و روحیه انقلابی مردم پیگیری شده است. از سوی دیگر، خودکفایی ملی به‌معنای توان تولید و تأمین نیازهای اساسی در داخل کشور است.

در سال‌های اخیر، خودکفایی بیش از هر زمان دیگری در مرکز توجه قرار گرفته است، به‌ویژه در شرایطی که ایران با تحریم‌های گسترده اقتصادی، علمی و فناورانه مواجه بوده است. این فشارها اگرچه سختی‌هایی به‌همراه داشته‌اند، اما به عاملی برای تقویت عزم ملی در جهت توسعه داخلی و کاهش وابستگی تبدیل شده‌اند.

ایران در بسیاری از زمینه‌ها توانسته گام‌های بلندی در راستای خودکفایی بردارد. در صنایع دفاعی، کشور به سطحی از توانمندی رسیده که بخش قابل توجهی از تجهیزات و فناوری‌های مورد نیاز را در داخل تولید می‌کند. در حوزه کشاورزی نیز با وجود چالش‌های منابع آبی، تلاش‌های زیادی برای افزایش بهره‌وری و تأمین امنیت غذایی انجام شده است. همچنین در حوزه پزشکی و تولید داروهای پیشرفته، به‌ویژه در دوران شیوع کرونا، توان داخلی کشور نقش حیاتی ایفا کرد.

توسعه علم و فناوری، از دیگر محورهای تحقق استقلال و خودکفایی است. دانشگاه‌ها، مراکز علمی و شرکت‌های دانش‌بنیان ایرانی در سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل توجهی داشته‌اند و توانسته‌اند در حوزه‌هایی مانند نانو، بیوتکنولوژی، فناوری اطلاعات و انرژی‌های نوین، حرف‌هایی برای گفتن داشته باشند.

در نهایت، استقلال و خودکفایی تنها با اراده دولت‌ها محقق نمی‌شود؛ بلکه نیازمند مشارکت فعال مردم، تقویت فرهنگ مصرف کالای ایرانی، ارتقای کیفیت تولید داخلی و توجه به عدالت اجتماعی است. این مسیر اگرچه دشوار است، اما بدون تردید راهی استوار برای حفظ عزت، اقتدار و آینده روشن ایران اسلامی خواهد بود.